De superheldenverhalen begonnen bij de comics van Stan Lee, waar vele karakters voor het eerst een gezicht kregen. Jaren later zijn grote verhaallijnen en karakters belicht in verschillende films. Avengers: Infinity War (april 2018) gaf met de samenkomst van een groot arsenaal aan superhelden al een zetje richting de hekkensluiter, Avengers: Endgame. De film is geregisseerd door Anthony en Joe Russel (inderdaad, broers) en bevat topacteurs als Chris Evans (Captain America), Robert Downey jr. (Iron Man) en Chris Hemsworth (Thor).
Het verhaal
In Avengers: Endgame proberen de Avengers hun leven weer enigszins op te pakken, totdat er een nieuwe dreiging voor de deur staat. Hulp komt uit alle hoeken en gaten, wat ervoor zorgt dat beetje bij beetje iedereen zich weer in weet te zetten ten behoeve van de mensheid. Het gevolg hiervan is een episch slotstuk waar de fans al lange tijd op gewacht hebben. Het verhaal van Avengers: Endgame is hapklare koek voor de echte fans, maar ook mensen die niet alle Marvel karakters kennen of de films en comics hiervan gezien hebben, zullen de rode draad binnen deze film ongetwijfeld kunnen blijven volgen. Dit neemt echter niet weg dat het niet verstandig is om eerst Infinity War te kijken. Deze twee Avenger films staan dan wel los van elkaar, maar het voelt als een geheel.
Opbouw
Daar waar Infinity War zeer geslaagd is wat betreft het uitlichten van de karakters en de spanning opbouwen, wordt ditzelfde trucje ook weer geklaard bij Avengers: Endgame. De eerste helft is vooral een opzetje waarin we zien hoe de superhelden er op dit moment aan toe zijn. Naarmate het verhaal zich verder afspeelt is te zien dat er een hereniging plaatsvindt. Vanaf dat moment weet je als kijker ook dat er iets groots om de hoek ligt, dat is dan ook de trigger die ik nodig had om het tweede gedeelte van deze drie uur durende film geboeid te blijven. Begrijp me niet verkeerd, ik ben een Marvel fan. Wel vind ik dat wanneer de producent de ballen heeft om een film zo lang te laten duren, het wel boeiend moet blijven. Gelukkig wordt hoofdzaak van bijzaak gescheiden en is het grootste gedeelte van de scenes interessant of nodig voor het verloop van het verhaal. Maar hier later meer over.
Het overbrengen van sfeer
De grootste reden waarom ik zo graag naar Marvel films kijk is vanwege de vele uitgesproken karakters. Enerzijds vormt zich in Endgame een broederschap, maar aan de andere kant bestaat deze broederschap wel uit superhelden met een hele uitgesproken stijl en achtergrond. Daarnaast is het acteerwerk weer goed. CGI (computeranimaties) worden weer in overvloed ingezet, zoals we dat gewend zijn van de Marvel films. In principe niet storend, maar soms wel iets te veel naar mijn smaak. Bepaalde scenes hadden wat mij betreft mooier uit de verf gekomen met wat minder computeranimaties. Al moet dat technisch gezien natuurlijk wel mogelijk blijven.
Niet op alle fronten sterk
De actiescènes zijn top, het plot zit goed in elkaar en het acteerwerk is zoals we dat gewend zijn van Marvel films. Wel valt vooral in de eerste helft van de film de humor iets tegen. Hier en daar komen wat grappige momenten voorbij, maar minstens zo vaak waren de grappen wat flauw. Dit in tegenstelling tot Thor Ragnarok bijvoorbeeld, waar ik op momenten enorm om heb kunnen lachen. Ook is een speelduur van drie uur iets te veel van het goede. Er is groot uitgepakt, waardoor een hoop scenes het verhaal ten goede doen, maar er zaten ook wat Amerikaans geromantiseerde scenes tussen die wat mij betreft weggelaten hadden kunnen worden. Dit had het geheel net iets vloeiender in elkaar doen overlopen.
Conclusie
De Russel Brothers hebben nog een laatste keer alles uit de kast gehaald om een waardige afsluiter neer te zetten. Avengers: Endgame is een sterk slotstuk, waarbij op meerdere plekken een punt achter verhaallijnen wordt gezet. De film blijft dan ook van begin tot eind vermakelijk, maar had nog beter geweest wanneer er iets ingekort zou worden op de speelduur. Kortom, een toffe afsluiter waar ik me zeer mee vermaakt heb! Mocht de trailer je ontgaan zijn (of wil je hem net als ik nog een keer zien), bij deze:
