MuziekMuziek

Keihard lol, keihard geknald en keihard spierpijn. B4men heeft de Mud Masters gelopen!

Dat ik het afgelopen jaar aan het trainen ben geweest voor de Mud Masters was geen geheim en heeft veel op de blog gestaan. Afgelopen weekend was het eindelijk zover. De Mud Masters 2017 in de Haarlemmermeer waren aan! Na 9 maanden trainen kon ik mijzelf eindelijk bewijzen.

Het doel 18 km. Mud Masters

Afgelopen oktober schreef ik mij vol (over)moed in voor de Mud Masters. Om er een dikke uitdaging van te maken werd het 18 kilometer. 6 volle maanden om te trainen…. oké de 5 jaar ervoor heb ik alleen mijn buik getraind, het zal dus wel afzien worden. Het werd een toffe, pijnlijke en stoere tocht richting de Mud Masters (het verhaal staat hier). Toen de Mud Masters langzaam dichterbij kwam, stak soms twijfel en soms overmoed de kop op. Twijfel? Tja… ik had geen idee wat ik moest verwachten. 18 kilometer is normaal een afstand die ik alleen op 4 wielen afleg. Hoeveel obstakels en hoe zwaar krijg ik het voor mijn kiezen. Deze vragen maakten mij soms best wat zenuwachtig. Overmoed? Ik heb mij het lazarus getraind en voel mij beter en fitter dan ooit. Het zal dus raar moeten lopen als ik het niet zou gaan halen. Stom misschien, maar dan komt er stemmetje bij mij op die gaat vragen..hoe lang ga je er over doen?? 3 tot 3,30 uur.. dat heb ik in mijn hoofd gezet. Reëel? Het is pittig maar te doen kreeg ik te horen. Nou dan is mijn doel duidelijk: 18 km. Mud Masters in 3 tot 3,30 uur!

De Mud Masters en mijn tocht

Ik mocht mijzelf in een heel goed team scharen. Maarten (Team B4men), Linda, Floris en Taco hebben mij op sleeptouw genomen. Oké, ik zal mijzelf niet zieliger voordoen, het ging erg lekker! Ik kon mij prima handhaven in deze groep en het tempo zat er lekker in. Ik moet altijd even waker worden, de eerste kilometers zijn even door bikkelen. Na kilometer 3 begint mijn lijf door te krijgen dat er wat moet gebeuren en wordt het motortje gestart. De eerste obstakels kwamen we lekker door…. het heet niet voor niets een Mud Run en we waren na 100 meter al flink door de bagger gehaald. Hardlopen is niet mijn ding maar als je van obstakel naar obstakel mag rennen wordt het voor mij erg leuk. Iets wat ik alleen onderschat heb is de kracht van modder en water in en aan je schoenen. Fuck dat is best zwaar! Niet moeilijk maar wel spectaculair waren de hoge glijbaan en het valluik. In de eerste 6 kilometer stonden twee heftige obstakels, een 10 meter hoge glijbaan het meer in. Ik ben niet bang voor hoogte dus dit is geen probleem…shit ga ik toch met een rotgang naar benenden. Eenmaal in de lucht kon ik het niet meer controleren en ik voelde mij te ver doordraaien BAM plat op mijn rug! Koud water in combinatie met de klap maakte dat alles in mijn lijf om lucht schreeuwde. Dat is toch niet zo moeilijk alleen lucht happen terwijl je een meter onderwater bent is niet handig. Proestend, pijnlijk en shit het is koud moest ik terug zwemmen naar de kant….waarom doe ik dit? Heel even schoot het door mij heen. Na een paar meter lopen staat er een bordje in de kant “Mud Masters eten geen honing maar kouwe bijen!” O ja wij zijn stoer! Dus…..door! De rest van het parcours ging goed, we hadden erg veel lol. Het zonnetje bracht ons helemaal in de juiste stemming en de kilometers vlogen voorbij. Opeens kwam de vraag, hoeveel kilometer moeten we nog? We zitten op 15 kilometer nog 3 te gaan. Ik weet niet wat er gebeurde maar je zou denken dat je blij en vol goede moed aan die laatste 3 kilometer zou gaan beginnen. Niet dus, alles zakt in mijn benen. Mijn kuiten worden hard, mijn passen zwaar en ik ben blij dat ik kan aanklampen. Marie Louise en Patricia (de vrouw van Maarten) die zich al de hele tijd de tandjes fietsten om ons op de juiste momenten toe te juichen en te fotograferen, zien het gebeuren. Die heeft het echt zwaar hoor Marie Louise tegen Patrica zeggen. Ja… echt heel zwaar maar ik ga nu niet meer stoppen! Knokkend, hijgend en puffend zie ik opeens de laatste meters aan mij voorbij schieten. Tot het grote moment de laatste grote obstakel. Een grote hoge schans. Met het lood, water, modder en 18 kilometer in mijn schoenen ga ik klaar staan voor de finale. Daar gaat ie dan! Bam gewoon in één keer! Euforie en ontlading voel ik langzaam los komen. Op naar de finish.

Mud Masters Doel gehaald?

Het tempo lag hoog en zelfs in de laatste kilometers hebben we ondanks de verzuring en de pijn het tempo hoog kunnen houden. De tijd werd door Maarten bijgehouden. In de euforie waren we even vergeten de tijd stil te zetten dus op de klok staan een paar minuten extra. Het doel was voor mij 3 uur tot max 3.30 uur. Het werd uiteindelijk een verpletterende 2.40 uur!!

 

Ik schrijf dit artikel met magnesiumolie op mijn benen, spierpijn in iedere vezel van mijn kuiten en bovenbenen en armen die onder de blauwe plekken en schrammen zitten. Toch wordt ieder pijntje overschreeuwd door deze prestatie van mijzelf. JA, IK BEN TROTS op mijzelf. Ik heb het geflikt en dat voelt goed…heel goed! Op naar een volgend doel en uiteraard neem ik jullie hier weer in mee.

 

Written by
Jan Willem Huffmeijer

Als barbier ben ik al heel veel jaar bezig om mannen letterlijk mooier te maken. Via mijn blog B4men probeer ik niet alleen je haar mooier te maken maar ook je leven. Mijn passie voor uiterlijke verzorging combineer ik graag met de innerlijke verzorging. Ik schrijf graag over de onderwerpen die jij leest. Veel plezier op mijn blog voor mannen.

View all articles
Written by Jan Willem Huffmeijer