“Vroeger”, toen er nog geen (online) applicaties bestonden moest je daadwerkelijk op pad om een ‘lotgenoot’ van het andere of van hetzelfde geslacht te ontmoeten. Je kon er niet om heen draaien, je moest echt op die persoon afstappen en beginnen te praten. Je geeft je volledig bloot, je kan je niet anders voordoen dan dat je bent en je kan je niet achter een scherm verschuilen. Ik weet het nog heel goed de eerste keer dat ik op een meisje afstapte. Wat zeg ik, ik stapte niet eens op haar af. Ik struikelde over een drempel terwijl ik naar haar toe wilde lopen en viel bijna. Oke, dat is niet helemaal waar. Er was niet eens een drempel, het waren mijn knikkende knieën die mij bijna ten val brachten. Uiteindelijk bleek dat niet het enige wat (bijna) viel. Er viel meer, namelijk een helse stilte die ik niet op wist te vullen en dat ervoor zorgde dat, de liefde van je leven (dat denk je dan), er vandoor ging met een ander. De slet!
Uiteindelijk kwam er voor mij ook een moment dat ‘het’ moest gaan gebeuren. Ik denk dat ze mij mee hadden genomen in het eerdere onderzoek gezien mijn leeftijd toen. De eerste keer, iedereen zegt dat het een keer is dat je nooit meer vergeet. Nou, ik kan je anders vertellen. Ik weet er nog wel het een en ander van maar het grote geheel heb ik verdrongen uit mijn gedachten. In films lijkt de eerste keer seks iets romantisch en iets magisch. In (mijn) werkelijkheid is het onhandig, klungelig, snel, eng en niet eens heel fijn. Man, wat vond ik het eng. Je weet ongeveer dat het die ene avond gaat gebeuren. Je bent er semi op voorbereid. Je hebt aangeschaft wat je moest aanschaffen, je hebt het goed genoeg verstopt voor je ouders maar je kan het zelf nog terug vinden en uiteraard branden de kaarsjes. Kaarsjes? Ik weet niet of het bij iedereen zo ging/gaat maar bij mij wel. Waarom ik dat deed? Geen flauw idee, misschien omdat ik er dan naar kon kijken met het idee dat er licht was aan het einde van de ‘donkere tunnel’.
Met de opkomst van de social media en met de ‘datingapps’ is deze hele gang van zaken verandert. Je hoeft niemand meer in het echt aan te spreken, je weet dat wanneer iemand terug praat je aantrekkelijk bent en dat wanneer je afspreekt het om 1 ding gaat. Wanneer je nog nooit seks hebt gehad is de stap heel eenvoudig om online het een en ander te gaan ontdekken. Maar uiteindelijk moet je toch een keer met die (nog steeds) wildvreemde afspreken. Hoe eng is dat? A) je moet met een vreemde afspreken en 
je weet dat het uitdraait op seks. Dat is alsof je voor het eerst examen moet doen maar dat je het ook nog geblinddoekt moet gaan doen. De griebels, ik zou het sowieso last-minute afzeggen en makkelijkere manieren zoeken om aan je ‘trekken’ te komen. Ik denk dat dit de reden is dat jongeren later beginnen aan hen ‘eerste keer’.
Nou ben ik waarschijnlijk niet een standaard man/jongen en zal ik er volledig naast zitten maar het zou zo maar kunnen. De internetgeneratie weet niet meer hoe ze een vrouw moeten versieren en hoe ze een vrouw moeten respecteren. De kunst van het verleiden is niet meer. Het is tegenwoordig maar gewoon genoeg dames online aanspreken en hopen dat er 1 daarvan hapt (pas op met happen, kan pijn doen). Daar is geen kunst meer aan, dat is eerder respectloos en inhoudsloos. Maar goed, uiteindelijk zal die eerste keer toch altijd de eerste keer blijven. Ik wist niet dat ik het Cruijffiaans ook beheerste.
Tip: Ga op pad, spreek iemand aan, loop een blauwtje op en bouw die spanning op voor die eerste keer. De eerste keer kan je maar 1 keer doen.
Pascal Meulenbelt:
