Het is 1998, ik ben 8 jaar oud en begin langzamerhand wat meer zelfstandiger te denken. Mijn liefde voor sport is er met de paplepel in gegoten. Schaatsen, tennis, formule1, hockey, squash en voetbal, het maakt eigenlijk helemaal niets uit welke sport het was. Bij ons thuis werd er naar gekeken en werd de gehele dag erop af gestemd. Grote toernooien zoals EK’s, WK’s en Olympische Spelen in het bijzonder.
In 1998 was er een WK voetbal in Frankrijk. In een kwalificatiepoule met onder andere België eindigde Nederland op de eerste plek. Destijds was het geen vraag of Nederland zich zou kwalificeren maar hoe dik Nederland eerste zou worden. Met 26 doelpunten voor en 4 doelpunten tegen kwalificeerde Nederland zich voor het WK in Frankrijk. De loting zorgde ervoor dat Nederland; Mexico, België en Zuid-Korea tegen zou komen in de poule. Als een jochie van 8 heb ik veel pech, de meeste wedstrijden beginnen pas om 21:00. Allang bedtijd voor een jochie van 8. Ook voor mij! Maar mijn ouders zouden mijn ouders niet zijn wanneer ik om 21:00 wakker gemaakt werd. ‘Pascal, als je wilt mag je weer beneden komen en met ons voetbal kijken’. Nog voordat mijn moeder het laatste woord had uitgesproken stond ik al naast mijn bed. Het Nederlands Elftal had aanzien met spelers als Kluivert, De Boer, Stam, Zenden, Davids en Reiziger. Elk jochie van 8 wilde deze spelers zien voetballen.
Inmiddels 18 jaar verder kan ik mij de halve finale van dit toernooi nog herinneren als de dag van gisteren. De late gelijkmaker van Kluivert, de spannende verlenging die geen uitkomst bood en die verdomde Claudio Taffarel. Die verdomde Taffarel die de penalty’s van de Boer en Cocu wist te stoppen. Een lange avond voor een 8-jarig jochie maar een avond, zoals nu blijkt, om nooit te vergeten.
De tijd is veranderd. Het aanzien van het Nederlands Elftal is veranderd. Wanneer een ouder nu haar zoon of dochter uit bed zou halen voor het Nederlands Elftal zal diegene voor gek verklaard worden. Waarschijnlijk zijn er zelfs veel ouders die het als een soort van kindermishandeling zouden zien. Je haalt toch niet je kind uit bed om het naar iets te laten kijken wat hij/zij niet eens leuk vindt. Nee, anno 2017 is het Nederlands Elftal zo afgetakeld dat de jeugd er niet meer mee opgroeit, dat de jeugd niet meer een speler van het Nederlands Elftal wil zijn tijdens een potje voetbal op straat. Als we niet oppassen kent de jeugd over een aantal jaar de spelers van het Nederlands Elftal alleen nog maar van hen Playstation spelletje.
