MuziekMuziek

Game review: Deus Ex: Mankind Divided (PS4) + Controller Review Nacon

Daar gaan we weer, een nieuwe game review maar met iets extra’s! Deze keer weer eens een shooter, Deus Ex: Mankind Divided en niet alleen de game zal ik reviewen. Maar ook wel een tof uitziende controller, namelijk de Nacon PS4 Revolution Pro Controller. Ja het is een hele mond vol, maar goed de controller heeft ook wel wat flink in petto. Veel lees plezier!

Deus Ex: Mankind Divided

Je start de game en meteen drukte ik maar op story, dit ging toch wel anders dan bijvoorbeeld een normale shooter. Omdat deze game echt gefocused is op een single player moet je ervoor zorgen dat je niks meer later aan hoeft te passen in de game. Hier kreeg ik ook een paar keuzes in de moeilijkheidsgraad, dit heb ik voor het laatst gezien bij duke nukem 3D. Vervolgens wat ik nog nooit eerder heb gezien word er gevraagd welke control scheme je wilt gebruiken. Hierbij heb je keuze uit vier soorten, ik koos voor de Mankind Divided. De controls zoals ze bedoelt zijn maar misschien met een learning curve. De game geeft aan dat dit de beste optie is om je character te spelen. Hierna word je gevraagd of je een 12 minuten durend filmpje wilt kijken, een recap video. Dit speelt twee jaar terug. Eerlijk gezegd wilde ik hem nu niet kijken maar dat doe ik misschien later nog wel eens. Ik wilde eigenlijk meteen gaan knallen!

Nu ik de keuze in het menu had genomen met de beste manier van spelen volgens het spel, liep dat zeker in het begin niet zo heel erg soepel en naar mijn idee had ik ook rare keuzes gemaakt met bepaalde knoppen en de daaropvolgende actie. Misschien was dit ook gewoon wennen, zoals altijd met nieuwe games. Enfin terug naar de game. Zelf heb ik het vorige deel niet gespeeld, Human Revolution was de voorganger van Deus Ex, misschien voor de volgende keer toch handig om dan toch die 12 minuten even te zitten wat er allemaal hiervoor was gebeurd. Het was me niet helemaal duidelijk wat er allemaal aan de hand was en waarom je nou bepaalde mensen neerschoot. Het leuke aan deze game is dat je gelukkig ook zelf je eigen antwoorden kan geven, nouja in zekere zin. Dit zorgt ervoor als je paar keer een goed antwoord geeft dat ze je het ook wat makkelijker maken. Denk hierbij aan de keuze die je maakt of je met of zonder wapen het slachtveld in gaat. Ik vind de sneaky beaky oplossing altijd wel het leukste, maar vond het idee wel fijn om in ieder geval een revolver op zak te hebben.Het spel loopt soepel en dat is zeker een pluspunt, enige wat ik kon opmerken is dat het inzoomen naar je scope of sight wel ontiegelijk snel gaat. Soms zo intens snel dat ik de weg soms even kwijt was waar ik nu op mikte. Er zitten ook nog leuke elementen in zoals bijvoorbeeld hacken, en side quests. In het begin kon ik ze niet zo goed vinden maar dat zou ook kunnen komen dat ik puur aan het focussen was op de main missie en story line.Wat ik wel jammer vond is dat de AI in sommige gevallen echt heel pittig is, maar als je even goed dekking hebt gevonden kun je ze vanuit je dekking wel goed en makkelijk om zeep helpen. Wat in het begin leuk was maar later minder, is als je bij een enemy in de buurt staat en je de keuze krijgt om hem in coma te brengen of te execturen, dat je een hele foute cutscene krijgt. Voor mijn idee teveel en doet een beetje afbreuk aan de game zelf.Persoonlijk was het voor mij soms teveel een RPG waarbij je een hoop acties moet doen. Qua shooter heb ik toch liever wel een game waar je vijf minuutjes (meestal is dit wat langer uit ervaring) over een potje doet en waar je dan ook snel weer kan stoppen. In Deux Ex zit echt een verhaallijn en soms duurt het wat langer als je een filmpje tussendoor krijgt met wat er allemaal intussen al dan wel niet gebeurd is. Ondanks dat je bij Destiny, wat een van mijn favoriete console shooters is, ook wel redelijk wat acties moet doen voordat iets werkt, vond ik het daar toch minder storend op de een of andere manier.

 

DE CONTROLLER: Nacon

Verder had ik er het in het begin van deze review erover, dat ik deze game speelde samen met één van de twee officiele Playstation 4 pro controllers. Nacon was een van die fabrikanten en Razer. Zelf mocht ik de Nacon testen en kan ik je een beetje een idee geven of het nu echt veel toegevoegde waarde heeft zo’n ‘pro’ controller.

Qua uiterlijk en feeling lijkt hij verdomd veel op een Xbox controller. Zelf vind ik een Xbox controller wel iets beter in de hand liggen van die van een Playstation. Na een flinke tijd op mijn Playstation gespeeld te hebben heb ik er niet echt veel last meer van, daarom was het ook wel gek om weer op de Xbox layout te spelen. De Nacon heeft namelijk de linker thumbstick omhoog verplaats en de D-pad naar beneden. De thumbsticks voelen degelijk aan en liggen iets hoger dan die van een normale controller met volgens mij aluminium buisjes in plaats van de standaard plastic buisjes. Dit maakt toch wel een degelijke thumbstick en voelt daarbij ook goed aan. De D-pad vind ik wat minder aanvoelen, helaas iets te goedkoop naar mijn idee, evenals de seniorgrote PS4 buttons die van mij toch echt gewoon de normale grote mochten hebben. De extra vier knoppen aan de onderkant die je kan instellen heb ik helaas niet kunnen gebruiken en helaas ook niet advanced mode. Want je hebt alleen Windows drivers voor deze controller om hem helemaal in te stellen, zeer jammer als je op een mac werkt.

Ik kan je gelukkig wel wat uitleggen over de software en wat je dus extra kan doen met de Nacon controller. Aan de onderkant bevinden zich een switch en een knopje. Als je de switch omzet naar advanced mode, veranderd de kleur van de halo van blauw naar rood. Hier heb je dan weer tot vier profielen die je kan kiezen, door de knop in te drukken wissel je dus van profiel één tot en met vier. Wat je als eerst kan veranderen is de backlight hoe sterk die is en de vibratie paramters hoe heftig je die wilt. Zowel links als rechts kun je onafhankelijk afstellen hoe sterk ze het afgeven. Daarnaast kan je voor de triggers en thumb sticks deadzones invullen. Deadzones houden in dat je dus niet eerst hem flink moet indrukken voordat de controller je beweging registreert, je kan hem dus zo afstellen dat hij al met de kleinste beweging het zal doen. Zeker een fijne toevoeging voor mensen die op hoge sensitivty kunnen spelen. Ikzelf druk mijn knoppen liever wat stevig in, dus de standaard instellingen waren voor mij eigenlijk prima zo.

Verder kan je alle knoppen remappen, dit wil zeggen dat je dus het vierkantje een rondje kan maken en het kruisje kan omzetten naar een L1. Verder zoals ik al uitlegde heb je onder de controller vier extra knoppen. Die kan je dus ook gewoon instellen op kruisje of rondje, mocht je net in een benauwde situatie uitkomen waardoor je even je handen anders moet positioneren, kan je hem misschien wel op die manier wel indrukken.

Als laatste over de controller is dat je er ook gewichtjes bij krijgt. Dit om hem aan te passen naar wat jij het lekkerst vindt vasthouden, met meer of minder gewicht. Zelf vond ik hem hem helemaal leeg aan de lichte kant en heb ik zowel links als rechts de zwaarste gewichtjes in gedaan om hem net even wat meer body te geven. Wat ik nog vergat te zeggen is dat de controller helaas alleen aan de kabel kan en niet bluetooth, bij mij viel het nog wel mee met de afstand, want ik zit ongeveer 3 meter van mijn playstation af en de kabel is ook 3meter. Mocht je nu op de bank spelen en staat je playstation verder weg dan zal je een probleem hebben met deze controller.

Ik ben wel te spreken over de controller zeker doordat hij een andere layout heeft, alleen de prijs is naar mijn idee iets teveel voor wat je ervoor krijgt en houd ik het liever bij mijn standaard controller die voor mij toch wel goed genoeg is zo!

Dit was hem dan mijn dubbele review! Ik hoop dat jullie het weer leuk vonden en see you guys next time!

 

 

Written by
Nick Strijbos

Ik ben Nick, 28 jaar en schrijf voornamelijk over games en gadgets op B4men. Op de platformen van PlayStation, Switch en PC. In mijn vrije tijd game ik niet alleen hoor, maar hou/maak ik ook (van) muziek.

View all articles
Written by Nick Strijbos