Lieve samenleving, er moet mij iets van het hart. Ik wil jullie graag meenemen in een eerlijk verhaal over de bijdrage die jullie van mij en mijn gezin vragen. Ik wil niet gezien worden als zielig of als een slechte ondernemer. Maar ik zou jullie willen vragen of er een grens / prijs zit aan solidariteit? Is de bijdrage die er van ons als samenleving gevraagd wordt wel eerlijk verdeelt? En is het heel raar, dat ik als ondernemer voor mijn bijdrage ook wat solidariteit terug vraag?
Mijn Barbershop ons leven
5 jaar geleden heb ik na 18 jaar in loondienst gewerkt te hebben de sprong gewaagd. Ik ben als barbier gaan ondernemen in mijn eigen barbershop. Natuurlijk zou ik het als ondernemer anders doen. Na jaren van sparen konden wij een barbershop in onze achtertuin laten bouwen. Waarom?Omdat wij als gezin ervoor hebben gekozen ons leven zoveel mogelijk dichtbij en met elkaar te leven. Drie maaltijden per dag met elkaar aan tafel, als ouders geen opvang nodig hebben voor onze kinderen en veel tijd en liefde voor elkaar. De investering is op een gegeven moment terugverdient, dan komt het moment om te sparen en aan ons pensioen te gaan denken. Langzaam zien wij als gezin onze keus voor het gezin tot iets moois uitgroeien. En dan boem!!! Alles ligt hier stil…. mijn bedrijf en ons inkomen…. helemaal weg. Gelukkig krijgen we hulp, toch?!?!
Geen hulp voor ons, wij hebben namelijk niet genoeg kosten!
De beloofde hulp van de overheid blijft uit. Reden, we hebben te weinig kosten. Omdat ik mijn bedrijf op hetzelfde adres heb als waar ik woon, krijgen wij geen hulp. Dat is natuurlijk ook helemaal niet nodig. Mijn aannemer heeft die toffe barbershop namelijk voor niets gebouwd. Ook mijn hypotheek heb ik gratis van de bank gekregen en wij kunnen als gezin heel goed van frisse lucht en zonneschijn leven. En dat we nu van een goede maandelijkse omzet naar nul gaan is niet genoeg. Normaal kan ik toch mijn gehele omzet iedere maand zo wegsluizen, dus die buffer had wel groot genoeg moeten zijn? Lees je mijn sarcasme!! Mijn omzet is helaas niet hetzelfde als wat ik verdien voor mijn gezin. Maar er komt nu helemaal niets meer binnen. Op dit moment hebben we dus ook gewoon 0,0!!!!!
Is onze bijdrage aan de samenleving niet wat veel?
Nogmaals, ik wil geen zielig verhaal vertellen maar het is wel onze situatie. (en ik denk van heel veel ondernemers) Jullie vragen ons, als gezin, een bijdrage aan deze corona crisis, die boven ons kunnen ligt. Hoelang is het geoorloofd om van ons solidariteit te vragen, terwijl wij hier als gezin aan kapot gaan? Het zijn vragen die door mijn hoofd spoken en deze vragen lijken mij niet helemaal onterecht toch? Wij moeten als samenleving overleven maar moet dat dan ten koste van mijn samenleving? Hoe ver mag je van ons verwachten dat we solidair blijven?
Lieve samenleving ik voel mij toch niet helemaal lekker
Nu heb ik jullie onze inbreng verteld. Ik zou je heel graag iets terug willen vragen. Ik ben een gepassioneerd barbier / kapper. Wij zijn als beroepsgroep ook keihard getroffen door deze corona crisis. Wij kunnen ons vak niet meer uitvoeren en dus geen geld verdienen. Waarom zie ik op internet dan heel veel geknipte mensen of mensen die geknipt worden door anderen? Wanneer wij als kappers niet mogen knippen, is het dan wel geoorloofd om door een niet gediplomeerd iemand wel geknipt te worden? Heel eerlijk…. het voelt toch een beetje als broodroof. Want als jij een kaal koppie hebt, kom je voorlopig niet naar ons voor een knipbeurt. Juist wanneer wij jullie straks heel hard nodig hebben, blijven jullie weg. Hier werd natuurlijk een mooi startschot gegeven door onze eigen minister Hugo de Jonge. Ik snap echt niet hoe hij dit heeft kunnen doen. Ons vragen niet te knippen en zelf je eigen ijdelheid niet opzij kunnen zetten. Is ons vak niet belangrijker dan een paar nekharen die net als bij veel anderen gewoon doorgroeien?
Lieve samenleving, mag ik jullie om een gunst vragen?
Wanneer wij als samenleving de Corona Crisis moeten overleven, laten we dan de rekening een beetje eerlijk verdelen. Lieve ministers denk aan al die kleine ondernemers die hun vak en passie vanuit huis bedrijven. Natuurlijk houden zij rekening met een omzet die ze nu niet meer kunnen verdienen, niet omdat we niet willen maar omdat we niet mogen werken. Lieve mensen stop dus met het knippen van je haren! Wij hebben jullie dadelijk heel hard nodig om te overleven! We hoeven geen donatie’s of een applaus maar we vragen om solidariteit die jullie andersom ook van ons vragen. Denk daar eens over na. “Samen komen we de Corona Crisis door”…..een mooie leus maar dan moeten we het wel ook écht samen doen!
