In mijn vorige column vroeg ik mij hardop af of het mijn verplichting was. Mijn verplichting om aandacht te besteden aan de verkiezingen van 15 maart 2017. Door middel van een krachtige, gekke of leuke column zou ik toch een relatief groot publiek kunnen bereiken. De vorige keer kwam ik tot de conclusie dat ik vond dat het niet maar verplichting was. Dat is het nog steeds niet vind ik. Maar ik vind het wel mijn taak er aandacht voor te vragen.
Ik ben een 26-jarige jongen met een bovengemiddelde interesse. Of het dan heel normaal is om je bezig te houden met de politiek? Weet ik niet, maakt eigenlijk ook helemaal niets uit. De vraag of dit normaal is, dat is al een merkwaardige vraag. Als er een doelgroep is die geïnteresseerd zou moeten zijn is het de jeugd. Ja, ik zie mijzelf nog steeds onder ‘ jeugd’. Waarom deze doelgroep eigenlijk verhoogde interesse zou moeten hebben, is heel simpel. De beslissingen die de mannen in Den Haag maken zullen impact hebben op ons allen. Maar de jaren waarop het impact heeft op iemand van bijv. 25 dreunt zo’n 30 jaar langer door dan bij iemand van 50. Om er nog maar eens een cliché in te gooien; de jeugd heeft de toekomst. ‘Wat er over 10 jaar gebeurt? Dat zien we dan wel weer.’ Volgens mij is dat dé reden waarom de jeugd zich niet interesseert in de politiek. Vooruit denken, verantwoordelijkheid nemen en de verplichtingen aangaan die dat met zich meebrengen, dat zijn niet de gebruikelijke dingen die deze doelgroep bezighoudt.
Maar juist daarom. Daarom is de politiek belangrijk. Leg die controller weg van die gameconsole, leg die telefoon even weg, haal die hand uit je broek en start met opletten. Open je browser, open stemwijzer/kieskompas, bekijk een debat en voer een discussie met je vrienden en vriendinnen. Kijk en luister naar wat zij vinden, wat zij willen, hoe zij de toekomst zien en vorm zo een eigen mening. Een mening waarmee jij het verschil kan maken. Wat die menig is en moet zijn? Dat maakt mij op zijn zachts gezegd. Dat is het mooie aan politiek. Jij mag een mening hebben, je buurman mag dat, ik mag dat maar dat wil niet zeggen dat we het eens moeten zijn. Voer een discussie, leg uit waarom je iets vindt maar doet dit alles met respect. Respect voor de ander, respect voor de ander zijn mening en respect voor zijn stemgedrag. Ieder zijn mening, maar een ieder moet zijn mening wel gaan uitdragen.
‘Ze beloven zoveel en komen nooit iets waar’ is een van de meest gemaakte opmerkingen over politiek. Voor degene die mij dat willen vragen, geef direct even een handje vol voorbeelden? Kan je dat niet, stop dan met de papegaai uit te hangen en verdiep je.
Pascal Meulenbelt voor B4men
