Als groot wielerliefhebber kan ik het in mijn column niet over iets anders hebben dan de Giro d’Italia en specifiek over de Nederlandse enclave. Nederland doet weer mee, oranje boven!
Hoe snel went het eigenlijk wel niet? In 2010, het eerste (neo) profjaar van Steven Kruijswijk waren wij, Nederlanders, enorm enthousiast. Eindelijk een Nederlander die in de top 20 eindigde van een grote ronde. Steven liet zich zien in zijn eerste Giro en Nederland had hoop dat er ooit weer een Nederlander een etappe zou kunnen winnen. Of mooier nog, in de top 10 zou kunnen eindigen van een grote ronde. Het duurde maar liefst 9 jaar voordat Pieter Weening een opvolger kreeg als de laatste Nederlander die een touretappe won.
Inmiddels zitten we in 2017, de Giro is in volle gang, en is het de normaalste zaak van de wereld dat Nederlanders het goed doen. Wat zeg ik, Nederland is teleurgesteld in Steven Kruijswijk, Steven zou in een mindere vorm verkeren en daardoor niet optimaal presteren. Op het moment van schrijven staat Steven 10e in het algemeen klassement. Top 10 dames en heren. Je leest het goed. Een aantal jaar geleden had heel Nederland, wanneer een Nederlander in de top 10 zou staan, een roze polonaise gelopen. Het kan snel gaan qua tendens hoe Nederland tegen het wielrennen aankijkt. Maar we moeten niet vergeten dat dit niet normaal is. Het feit dat er een exceptioneel talent in ons middel is betekent niet dat deze prestaties niet uitzonderlijk zijn. Met nog een aantal dagen te gaan hebben wij de leider van het klassement in ons midden maar ook de nummer 6 en nummer 10.
3 Nederlanders in de top 10, 2 etappezeges, de roze trui, de blauwe trui en dan hebben we nog een aantal mooie dagen in het verschiet. Het Nederlandse wielrennen beleeft zijn hoogtij dagen. Aan ons rest hier van te genieten, aan ons rest ons te blijven beseffen dat dit niet normaal is, aan ons rest ons achter de wielrenners te gaan staan.
De laatste dagen in de Giro zullen de zwaarste dagen zijn, de kans is net zo groot dat Tom het niet haalt dan wel. Maar de prestaties die hij tot dusver heeft geleverd zijn al episch en mocht hij het niet halen mijn respect heeft hij allang verdiend. Nederland eert te weinig ‘briljante’ sporters. Mocht Tom het niet halen dan zal hij er waarschijnlijk niets meer van kunnen, is onze topsportklimaat niet goed genoeg en moet er nodig wat veranderen. Doe hier niet aan mee, steun onze sporters, praat ze niet een trauma aan door deze onzin verhalen. Er kan er maar 1 de winnaar zijn. De kans dat jij (in dit geval Tom) niet is, is groter dan dat hij het wel is.
Hulde voor Tom, Hulde voor Steven, Hulde voor Bauke, Hulde voor Laurens, Hulde voor Stef, Hulde voor Bram en hulde voor alle andere Nederlanders die mede-onderdeel zijn van dit fantastische Nederlandse succes.
